Entropia od czasów wydania Ufonaut przykuła moją uwagę, dlatego gdy tylko usłyszałem że grupa wydaje kolejny album, od razu zamówiłem preorder. Krok stylistyczny, jaki wykonał zespół pomiędzy wydaniem pierwszego krążka (Vesper z 2013 roku) a drugim (Ufonaut z 2016) był przeogromny. Dlatego ciekawość, co tym razem zaserwuje black metalowy zespół z Oleśnicy, przezwyciężyła strach przed preorderami.
Tutaj znaczenie miało jeszcze wydawnictwo, poprzedni krążek entropii który posiadam w dwóch wydaniach (CD, MC), ukazał się nakładem Arachnophobia Records. Jest to małe wydawnictwo, bardzo cenione w światku metalowym i są ku temu powody. Po pierwsze – wydaje albumy naprawdę rewelacyjnych polskich zespołów metalowych (Thy Worshiper, Odraza – tylko z tych lżejszych stylistycznie, które słucham). Po drugie – robi to po prostu fenomenalnie i z dbałością o każdy detal.
Vacuum – arcydzieło Arachnophobia Records
Album Vacuum zespołu Entropia dostępny jest w trzech wersjach – CD (digipack), LP i MC. Osobiście nie przepadam za digipackami, ale cóż – taki trend wydawniczy. A płytę kompaktową po prostu cenię, jako bardzo wygodny nośnik. Nośnik, który jest dobrym kompromisem między LP a MC – w szczególności pod względem poligrafii. Bo wiadomo, że artwork najlepiej wygląda na winylu, lecz ten do wygodnych nie należy. Pod względem wydawniczym, Vacuum Entropii prezentuje się świetnie, mimo że płyta wydana jest w digipacku. Cóż, taki trend. Świetnie prezentują się złote i błyszczące akcenty na brzegach każdej strony okładki. Moją uwagę przykuło geometryczne rozpisanie nazw utworów na tylnej okładce digipacka. Kolejna ciekawa rzecz to nadruk na płycie – nazwy kolejnych utworów tworzą kręgi, które układają się mniej-więcej zgodnie z położeniem zapisu na płycie. Bardzo estetyczny smaczek. Za stronę wizualną albumu Entropii odpowiada Kuba Sokólski, który projektował również grafiki na Ufonaut. Styl tego gościa jest po prostu fenomenalny.
Warstwa muzyczna albumu Vacuum
O ile wydać przysłowiowy stolec w ładnym papierku nie jest trudno, to w ostatnich latach dobre wydanie rzadko idzie w parze z dobrą muzyką. Tak jak poprzednio byłem zaskoczony przez dźwięki zawarte na Ufonaut, tak Vacuum dosłownie zmiotło mnie z ziemii. Przede wszystkim – album został zarejestrowany na żywo w studio. Cenię artystów, którzy mają odwagę na taki ruch. Muzyka nagrana w ten sposób ma wyraźnie inny groove, wydaje się być bardziej naturalna.
I to słychać. Najnowszy album Entropii brzmi bardzo organicznie, pogłos w partiach gitarowych jest bardzo naturalny. Wszystko jest na swoim miejscu, współgra ze sobą a muzyka na Vacuum po prostu żyje. Odpalenie tego krążka na dobrym stereo pokazuje pełną krasę produkcji albumu. Po prostu wszystko jest na miejscu.
Na poprzednim krążku Entropii – Ufonaut, brakowało mi kilku elementów. Wokal przy dłuższym czasie odsłuchu męczył, był zbyt monotonny a może to również trochę kwestia (niezłej, wbrew temu co za chwilę powiem) produkcji płyty. Na Vacuum, Entropia pokazała, że nie postawiła jeszcze kropki nad i. Utwory zawarte na najnowszej płycie są hipnotyczne ale też doskonale wyważone. Jeśli miałbym podsumować album w jednym zdaniu, napisałbym, że jest to po prostu dzieło niemal kompletne. Skończone. Naprawdę, jak bardzo bym się starał, bardzo trudno jest znaleźć element, który nie pasuje do tej układanki. O tym jednak później.
Black? Post? A kogo to obchodzi…
Za bardzo odważne i nowatorskie uznaję użycie niemal czystego wokalu w utworze Hollow, który doskonale miksuje się z drugą ścieżką wokalną, na którą nałożono efekty modulacyjne. Świetnie kontrastuje to z paranoicznym wręcz krzykiem w utworze Wisdom. Wzorowo wyprodukowane sample w zestawieniu z riffami, które mimo ciężaru gatunkowego pozostawiają mnóstwo „oddechu” – to sprawia, że muzyka na Vacuum nie jest przeładowana. Albumu słucha się jednym tchem, jego dramaturgia jest po prostu perfekcyjna. Już na Vesper, oleśnicki zespół eksperymentował z długimi kompozycjami, wtedy jednak łączyli elementy post rocka z black metalem bodaj. Na Vacuum, długie kompozycje są o wiele dojrzalsze, jednak w dalszym ciągu hipnotyczne.
Perkusja na Vacuum Entropii
Jedyna rzecz, która w mojej ocenie stanowi zgrzyt, to produkcja perkusji. Oczywiście można to tłumaczyć stylistyką, bardzo trudno jest wyprodukować dobrą perkusję w tak gęstym miksie. Udało to się jednak grupie Decapitated na krążku Carnival Is Forever. Ten album stanowi dla mnie wzór produkcji ścieżek perkusyjnych w ciężkiej muzyce. Decapitated użyło tam żywej perkusji i worka sztuczek produkcyjnych, ale efekt jest fenomenalny. Entropia z kolei sięgnęła na Vacuum po programowaną perkusję. Nie są to jednak wulgarne sample, jak w niektórych produkcjach. To dalej jest żywy instrument, pewną sztuczność da się wyczuć jedynie w szybszych partiach. Czepiam się, wiem, ale kurde to po prostu jest za dobre. Już się idę czepić tramwaja, kij mi w plecy
Miks całego materiału – jak już wspomniałem, jest po prostu świetny. Gwoli kronikarskiej ścisłości – album Vacuum nagrywał Andrzej Dziadek. Wspominam o tym, ponieważ na jego blogu znajduje się świetny raport z nagrywania albumu, wraz z surowymi nagraniami. Warto! Resztę mozolnej pracy produkcyjnej wykonał Maciej Wiergowski i jemu należą się ukłony.
Oleśnicka Entropia zaskakuje z Vacuum
Może zostanę oskarżony o wąskie horyzonty muzyczne, ale powiem
prosto – nie słyszałem jeszcze tak dobrego albumu metalowego. Entropia – Vacuum to kolejny, tym razem stumilowy krok w rozwoju grupy. Po pierwszym przesłuchaniu od razu rzuciło mi się „w oczy”, że wokal jest bardziej oszczędny, ale zarazem bardziej zróżnicowany niż na poprzednich albumach. Oprócz paranoicznych (co ja mam z tą paranoją?) krzyków znanych z Ufonaut, muzycy sięgnęli nawet po czyste partie wokalne, co w tej stylistyce (post? awangarda? Hehe, hipster-black metal? Ciul wie) jest moim zdaniem odważne. Entropia wymyka się z wielu znanych mi ram gatunkowych. Przekracza granice i z płytą Vacuum – dopiero trzecią w dorobku pokazała, że jeszcze sporo na naszej scenie zamiesza.
Na co dzień nie poruszam się w tak mocnej stylistyce, ale jestem zdania ża dobra muzyka – niezależnie od gatunku, obroni się sama. Taka właśnie jest nowa płyta Entropii. Po prostu porcja dobrej muzyki. Może faktycznie nie ekstremalnej, ale gatunkowo ciężkiej. I nie ma co więcej pisać, po prostu.
P.S. Wybaczcie syf i kijowe zdjęcia, remont trwa a muzyki słuchać trzeba
Cały album dostępny jest do przesłuchania na Spotify: